Het is nu genoeg: er wordt al tien jaar lang nauwelijks geïnvesteerd in onderwijs. De afgelopen decennia is er 4,7 miljard bezuinigd op het onderwijs terwijl er ten opzichte van 2000 nu jaarlijks 200.000 meer jongeren onderwijs volgen.
De problemen die dat oplevert zijn nu volop zichtbaar door het lerarentekort in basis, speciaal, voortgezet en middelbaar beroepsonderwijs.
Het uit zich in bomvolle klassen en uitpuilende collegezalen bij hogescholen en universiteiten.
Door de jarenlange bezuinigen op onderwijs zijn ook de lonen met 18% achtergebleven wat het onderwijs minder aantrekkelijk maakt. Terwijl het toch zo’n prachtig beroep is. Leraren helpen kinderen en jongeren het beste uit zichzelf te halen en talenten te ontwikkelen en dragen zo bij aan onze toekomst. Zij verdienen daarvoor waardering en vertrouwen en dat betekent ook een betere beloning.
Ongeveer 25 jaar geleden vonden er grote scholenfusies plaats en werd de macht over het onderwijs overgedragen aan besturen. De lumpsum-financiering werd ingevoerd. Tot grote vreugde van de besturen. De publieke ondernemer in het onderwijs werd geboren. Wat heeft dit opgeleverd? Een paar dingen:
- Een lerarentekort.
- Een enorme bureaucratie.
- Kwantiteit voor kwaliteit.
- Grote werkdruk, grote klassen.
- Grotere diversiteit en niveauverschillen van leerlingen in een klas.
- Steeds nieuwe golven onderwijsvernieuwingen zonder analyse, onderbouwing en draagvlak.
- Docenten zijn hun zeggenschap kwijt.
- Steeds meer geld gaat naar besturen en de uitdijende groep managers.
- Meer opvoeding wordt bij leerkrachten gelegd zonder ondersteuning door ouders en schoolleiding.
Daarnaast krijgen Universiteiten en hbo-instellingen pas geld voor een student als deze met een diploma de instelling verliet. Ook deze uitvinding kwam het niveau van het onderwijs niet ten goede.
Er is een eigen manier ontwikkeld om met kritiek om te gaan: aanhoren en in een la dumpen. Dit was het lot van twee kritische rapporten over onderwijsvernieuwingen (Dijsselbloem, 2008, en Imelman, 1998)
Bovenstaande is al jaren gaande zonder dat leerkrachten gehoord worden en alleen maar opgezadeld worden met de vele nadelen. De kwaliteit van het onderwijs holt achteruit en daarmee staat de toekomst van onze kinderen onder druk. Het leraren tekort is groeiend en al lange tijd bekend het, het wordt veroorzaakt door onvoldoende erkenning van het vak en toenemende werkdruk waarbij ook de kwaliteit van het onderwijs door het systeem steeds verder uitgehold wordt.
Lang niet alle besturen van onderwijs instellingen staan achter de staking en laten hun leerkrachten in het hemd staan door bijvoorbeeld loon in te houden. Welk belang denken zij te dienen?
Voor ouders is een staking lastig maar de staking is in het belang van het onderwijs en dus van de toekomst van hun kinderen. Alle kinderen hebben recht op goed onderwijs en om dat te garanderen zal er een hoop moeten veranderen.
Dorien te Dorsthorst (PvdA Geldrop-Mierlo)
