Pesten wie doen het ?

Pesten is helaas nog steeds ontzettend actueel. Een tijdje geleden is er een jongen neergestoken op een middelbare school. De dader was slachtoffer van jaren pesterijen. Vandaag zat ik voor de buis en keek ik 2 afleveringen van Pauw terug. In de eerste aflevering is de moeder van de dader aanwezig en zij vertelt haar verhaal. Haar zoon is zodanig gepest dat het klaar was voor hem. Hij werd agressief en was angstig. Het is niet goed te praten wat hij heeft gedaan, toch snap ik het wel. Pesten komt overal voor. Dit zijn dan extreme gevolgen van pestgedrag, maar dit is wel wat er gebeurd.

Nederland, kijk eens goed om je heen. Ik zie bijna overal pestgedrag. En niet alleen bij kinderen… Als ik mijn oude basisschool bezoek om mijn broertje op te halen, komen de herinneringen terug. Zelf ben ik gepest op de basisschool. Toen ik naar de middelbare school ging was ik daar zo klaar mee dat ik het roer om gooide en een pest sms stuurde naar een klasgenoot. Eens maar nooit weer, want pesten is vreselijk. Ik beloofde mezelf en mijn omgeving om nooit meer te pesten. Terwijl ik daar zo sta op het schoolplein kijk ik om me heen en vraag ik me af: zouden deze ouders ooit diezelfde afspraak met zichzelf gemaakt hebben? Een aantal moeders hebben het in ieder geval heel moeilijk om zich aan die afspraak te houden… Ik zie ze kijken, met zijn tweeën of drieën, naar een moeder aan de andere kant van het plein. Ze kijkt recht voor zich uit omdat ze weet dat het over haar gaat, dit gaat namelijk al weken zo. Worden mensen dan nooit volwassen? Het lijkt van niet, want als een paar minuten later de bel gaat komt er een jongetje naar buiten om aan zijn papa te vragen of hij mag afspreken met Keesje. ‘Ach jongen, we kunnen vandaag niet afspreken. Een ander keertje, oké?’. Vervolgens draait papa lief zich om naar een mede-schoolplein-ouder en zegt: ‘Dat kind komt dus echt niet bij ons thuis, die fout maakten we al eens…’.

Als ik het me goed herinner mochten we bij het spelen op het schoolplein niet buitensluiten van de juf. Blijkbaar is die les niet zo goed blijven hangen bij sommige ouders. Wanneer er wordt vernomen dat ‘het arme kind’ gepest wordt in de klas is de reactie van een moeder: ‘Sla dan maar gewoon terug, hoor!’ Om vervolgens boos te worden als ‘het arme kind’ op zijn donder krijgt omdat hij vecht met zijn klasgenootjes. Wat is er gebeurd met het goede voorbeeld?

Ik vind het zo jammer om te zien dat pesten wordt afgekeurd en scholen pest-protocollen aannemen, en er ondertussen op het schoolplein door ouders wordt geroddeld en buitengesloten. Op deze manier vind ik het niet vreemd dat het probleem in stand blijft.

Natuurlijk zijn niet alle ouders zo. Daar ben ik blij mee. Ik hoop later ook bij de schoolplein-ouders te horen die tegen hun kind zeggen: ‘Meisje toch, de volgende keer dat het gebeurt moet je het tegen de juf zeggen. Zij kan jou vast helpen!’ Ik hoop bij de ouders te horen die hun kind zelf laten kiezen met welk kindje ze na school willen spelen. Ik hoop bij de ouders te horen die andere ouders in hun waarde laat en hen niet beoordeeld. Vooral hoop ik dat ouders die deze blog lezen de volgende keer iets anders het schoolplein op stappen