Verdeel en heers: Brexit and next it…..?

Ik ben in shock. Ik kan het niet anders zeggen. Ik geloof namelijk in samenwerking. Ik ben ervan overtuigd dat mensen elkaar vooruit helpen, diversiteit versterkt ons. Één plus één is zoveel meer dan twee als je de handen ineen slaat. En daarom geloof ik ook in Europa en de Europese Unie. Als Europese familie staan we sterker in de wereld, samen dagen we elkaar uit en komen we verder. Dan mag er best een keer wat onenigheid zijn en natuurlijk is niet alles perfect geregeld. Maar dat komt in de beste families voor.

Anno 2016 hebben steeds minder mensen dezelfde kijk op de wereld. In mijn ogen komt dat door twee dingen. Allereerst nemen we de dingen die goed gaan, onze verworvenheden, voor lief. Onze vrede en vrijheid, ons niveau van welvaart. Het is voor ons vanzelfsprekend dat we zo leven. Dat dit komt door samenwerking verliezen we uit het oog. Ten tweede zijn er de politici die zaken die niet perfect zijn uitvergroten en vervolgens daartegen blijven schoppen. Ze komen niet met oplossingen, maar halen de samenhang onderuit. Onruststokers die floreren op een gevoel van irritatie tegen de bijvoorbeeld de zogenaamde ‘politieke elite’.

Dit is een zwarte dag voor het Europa van vrede, veiligheid en welvaart dat onze grootouders na de oorlog stichtte. Dit is ernstig. Begrijp me niet verkeerd; ik vind ook dat de EU niet perfect is. Dat het democratischer moet. Het verschil is, dat ik geloof dat we de EU van binnen uit moeten veranderen. De Brexit is veel rigoureuzer. Een grote groep mensen in Engeland wil niet meer in gesprek, maar de eigen boontjes doppen. Men wil van hun land weer een eiland maken, in een wereld waar eilanden nog alleen in de Bosatlas bestaan.

De Brexit is een feit tot tevredenheid van met name onruststokers, doemdenkers, verdelers, sarcasten zoals politici als Wilders, Boris Johnson en Nigel Farage. Maar zijn dat nou de leider die ons vooruit helpen? De leiders die we willen volgen? Zij geloven niet in het gesprek, zij schoppen alleen maar en hebben geen oplossingen. Ze creëren verdeeldheid en dansen nu op de puinhopen die ze met hun stemmingmakerij zelf hebben gecreëerd, maar kunnen niet aangeven hoe het nu verder moet. Brexit and next……  komen er geen antwoorden. Ach, en waarschijnlijk ligt alles wat nu mis gaat nog steeds aan de EU.

Deze politici komen niet met oplossingen, ze breken af en zorgen voor onzekerheid in de wereld. Een slechte zaak. Dit ondermijnt de vrede en veiligheid die uit samenwerking voortkomt. De onzekerheid die wordt gezaaid zorgt voor angst en daarmee verdere opkomst van haat. Iets wat we overal al zien gebeuren. Vooroordelen krijgen de overhand, het gesprek gaat naar de achtergrond. Dat in combinatie met nationalisme is iets wat ik gevaarlijk vind. Er is sprake van meer wantrouwen dan vertrouwen in elkaar. Deze brexit gaat spanningen geven tussen Europese grootmachten. Iets wat we al tientallen jaren niet meer hebben meegemaakt.

Naast de sociale impact, is er de economische impact. Het Engelse Pond keldert en Nederland gaat het effect van de brexit zeker voelen. De welvaart die uit samenwerking voortkomt staat onder druk en een handelsland is daar extra gevoelig voor. Na Ierland heeft dit voor ons land de grootste negatieve impact op de economie.

En zo raken we in een vicieuze cirkel. Onzekerheid en minder welvaart leiden tot meer tegenwind voor onderlinge solidariteit en samenwerking. Dat leidt weer tot onzekerheid en minder welvaart. En wie zijn de dupe? Met name de mensen die het moeilijker hebben in de samenleving. De uitdaging voor verbindende politici is daarmee groot. Het tij moet worden gekeerd! Samen de schouders eronder dus! Maar er gloort ook hoop. De jongere generatie lijkt wel te geloven in gesprek en samenwerking. Twee-derde van de mensen onder de 50 stemde voor een Bremain, vooral de jongeren. Zij willen wel samenwerken en geloven in het gesprek. Gelukkig maar, de jeugd heeft de toekomst.

Richard van de Burgt, een trotse Brabander, Nederlander en Europeaan